شايد به گمان برخي، چون شعله هاي اين آتش از درون مرد شعله ور مي شود، اگر قرار باشد چيزي مهار و كنترل گردد، غريزه سركش مرد است. ازاين رو، بايد در صدد سركوب اين ميل سركش دروني بر آمد. اين عقيده تا آنجا پيش رفته كه حتّي بعضي مكتب ها و آيين ها، علاقه جنسي را امري ذاتاً پست و پليد مي دانند و برخي، توجّه به اين ميل را حتّي اگر به صورت ازدواج مشروع و قانوني باشد، موجب تباهي و سقوط به شمار مي آورند.1 اين گروه از چند نكته غفلت ورزيده اند: